Czas do lamusa...

Dawno , dawno  w odległej galaktyce....

28 luty 2011 ...wow...pierwszy post na  blogu Pozytywnie zakręconej ...pamiętam jak nieśmiało go pisałam...z czasem treści się zmieniały i  zmieniało sie moje życie .

9 lat...te ostatnie dwa już z doskoku...powoli w swoim nieśpiesznym rytmie blog odchodzi do lamusa ....kawałek mojej można by rzec historii...wzruszenie mnie ogarnęło...łezka  w oku zakręciła...
 Ta historia zasługuje na zakończenie... to jest dobry moment ...symbolicznie wraz  z końcem roku .

Dziękuje wszystkim którzy byli częścią tej mojej historii pisanej , czasem dźwiękowej i obrazkowej :)

Dziękuję przede wszystkim  : Fibuli i Soni  , jesteście kochane  , zapadłyście mi głęboko w serce dziewczyny ....a także Juli K oraz Emmie Ernst , jak dobrze że jesteście ....

DZIĘKUJĘ za wspólne impresje  w ciepłym wełenkowym klimacie,  za wspólne śpiewanie ptasiej piosenki i ten błysk flesza w głowie gdy myśli rozrzucone poskładały się natchnione w całość....i wyskoczyły na powierzchnię pozytywnie zakręcone ....to był dobrze spędzony czas wraz z Wami ...

 " Coś się kończy, coś się zaczyna.".....

 

By Nowy Rok 2020 obfitował we wszelką pomyślność, ludzką życzliwość i pozytywna energię....

abyśmy pielęgnowali w sobie piękne uczucia które często gubimy w   szarej rzeczywistości ...

Miłości i wiary które uskrzydlają i góry przenoszą...

Wewnętrznego spokoju i pogodnych myśli...

tego sobie i wszystkim życzę...

Do zobaczenia  w innej Galaktyce....

Zmiany...

Mój znajomy często powtarza " Nie ma nic tak pewnego jak zmiany"...ha, trudno sie nie zgodzić .

I u mnie zmiany...zmiany... czasem nie nadążam...no powiedzmy dość często :) 

Nieraz zdarza mi się " w pogoni za rozumem " plątać po domu ..

podejrzewam że to reakcja obronna :))) 

Wszak wiadomo że Misie o bardzo małym rozumku są najszczęśliwsze. 

Misiowe Mamy też :)

Forrest Gump też ;) 

Zakręcona jestem...wiadomo  to nie od dziś... tym razem jednak jak " ruski siennik " hi,hi...cokolwiek to znaczy...nie wnikam lepiej...chodzi za mną to powiedzenie ...nie wiem gdzie je usłyszałam ...a może to był termos ? 

Pozdrawiam ciepło 

Przemyślenia rodzica...

„Jest taki klasyczny eksperyment z 1973 roku, powtarzany potem wiele razy bo naukowcy nie mogli uwierzyć w to, co odkryli. Psychologowie z uniwersytetu Stanforda dali dwóm grupom dzieci nowe, atrakcyjne kredki. Jednym pozwolili po prostu nimi rysować, drugim obiecali nagrodę za najlepszy rysunek. Które dzieci rysowały chętniej? Nie te, przed którymi stała wizja nagrody! Sama obietnica nagrody sprawiła, że miejsce motywacji wewnętrznej zajęła motywacja zewnętrzna - nagroda odciągnęła uwagę od zadania. To wyjaśnia, dlaczego uczniowie przestają być zaciekawieni jakimś tematem po napisaniu sprawdzianu i zdobyciu oceny.”
Marzena Żylińska, Neurodydaktyka

Skąd ja to znam ? 

Powiem innymi słowy - ocenianie zabija potencjał....

Aby dać nagrodę, trzeba wybrać - ocenić...niejednokrotnie skomentować bezlitośnie, tym samym kogoś pognębić. Pokazują to dzisiejsze programy, gdzie rywalizacja i ocenianie równają się często szydzeniu .

Jakiś czas temu  , szukając przyczyn swoich ograniczeń i lęków -przypatrzyłam się swemu życiu od samiutkiego początku .  To co się miedzy innymi ukazało bardzo wyraźnie wskazywało na zabieganie o uznanie , pochwałę, aprobatę, dobrą ocenę, nagrodę ...zwał jak zwał...na jedno wychodzi. 
Natomiast gdy robiłam coś dla samej siebie , zafascynowana tematem - umysł, ciało, duch - podążało za tym bez presji ...bez lęku o rozczarowanie że mi się cos nie uda. Nie uda ? To co ? Jak mi zalezy , to spróbuje ponownie - wielkie mi coś . Znajdę sposób...bo chcę, bo frajde sprawia mi nauka, poznawanie, a nawet uczenie sie na błędach -nie mam ciśnienia, Jednak z czasem ocena została mi tak wpojona , że nawet sama przed sobą czułam presję .  A gdy pojawia sie presja...nooo tooo przechlapane. Ha...uwarunkowanie ma moc...
Ocenianie, dążenie do nagrody jakakolwiek by ona nie była... powoduje ogromne szkody w młodym człowieku i ciągnie się przez dalsze życie jak przysłowiowe "flaki" .
A tak naprawdę, po co mi zewnętrzna nagroda ? Wyróżnienie...ooo wyróżniam się ...jestem lepsza ? Lepsza w związku z czym ? W nauce ? malowaniu ? sporcie ? wyglądzie ?  itp itp itp 
Po co mam się wyróżniać ? Dla kogo  ? Dla samej siebie ? No nie ...i tu się zaczyna dziób pingwina....

Takie przemyślenia rodzica...niby wiadomo o co chodzi - a ciągle trzeba o tym pamiętać .
Teraz tym bardziej. 
Dla Okruszka...który jest już dość sporym ponad rocznym Okruchem  :) 


Mało mnie...tęsknię...jestem duchem z Wami...dziś sie materializuję aby  o tym powiedzieć :) 

Pozdrawiam serdecznie 

Synchroniczność zdarzeń...

Wzywa nas przestrzeń...

Oglądaliśmy dom z przestronna działką...

...któryś z kolei ...

Tylko przy tym znaleźliśmy klucze na trawie...

Przypadek ???

ps. napisane po wpływem wymiany myśli z Sonią w poprzednich postach...

Nie wolno zgadzać się na pełzanie, gdy czujemy potrzebę latania. ..

"Tak naprawdę do latania potrzebna jest tylko przestrzeń..."

 

 

 

Tao Kubusia Puchatka :)

- Powiedz, Puchatku - rzekł wreszcie Prosiaczek - co ty mówisz, jak się budzisz z samego rana?
- Mówię: „Co też dziś będzie na śniadanie" odpowiedział Puchatek. - A co ty mówisz, Prosiaczku?
- Ja mówię: „Ciekaw jestem, co się dzisiaj wydarzy ciekawego".
Puchatek skinął łebkiem w zamyśleniu.
- To na jedno wychodzi - powiedział.

Tak mi w ostatnim czasie  bliżej przemyśleniom Kubusia Puchatka :) 

A taka muzyka towarzyszy w ciągu dnia

Lekkość i motyle...takie tam...

Uwielbiam lato za lekkość w noszeniu...
za tańczące motyle...
zapach lawendy...
długie dni...
i...lekkość w noszeniu...ech...powtarzam się
...lecz wyjść o poranku w pidżamie na balkon i nie zmarznąć...bezcenne...

a teraz powoli ...na cebulkę...na cebulkę...