Nie
próbuj nawet być normalna, bo normalność to pierwszy symptom
śmiertelnie groźnej choroby. Jak tylko poczujesz, że nadchodzi
normalność, zaraz poszukaj antidotum.
W
porównaniu z komarem też jesteś wielki, ale poczujesz jego dotyk, kiedy
na tobie usiądzie. Ziemia też wszystko odczuwa: kiedy
ją ubierają w beton i asfalt , kiedy wycinają i palą jej lasy, kiedy grzebią w jej głębi i
sypią do niej proszek, tak zwany nawóz.
Ją to boli.
Nadal jednak kocha
ludzi, tak jak matka kocha swoje dzieci.
Stara się wtedy zabrać ludzką złość do swojej gleby. Dopiero gdy nie
wystarcza jej siły, aby ją powstrzymać, przerzedza złość w postaci
wybuchu wulkanów i trzęsienia ziemi. Powinno się pomagać Matce
Ziemi. Miłość i troskliwe postępowanie zwiększa jej siłę. Ziemia jest
wielka, lecz najbardziej wrażliwa. Czuje nawet dotyk miłosny jednej
ludzkiej ręki. O, jaką wielką rozkosz odczuwa i pragnie tego dotyku!"
Władimir Megre "Dzwoniące Cedry"
Matka Ziemia. Gaja.
Nasza planeta jest
organizmem, a my wszyscy komórkami o różnych zadaniach.
Jednak wszyscy
jesteśmy spleceni ze sobą, służymy sobie nawzajem i służymy całości.
Dan Brown "Anioły i demony"
„Wszystkie organizmy żywe czy tego chcą czy nie, tworzą część
ogromnego organizmu o rozmiarach naszej planety.
Nieświadomie, ale
wszyscy należymy do Gai,
tego jedynego organizmu żywego, który nie
zmienia się i nigdy nie umiera.”
J. Lovelock
Hipoteza Gai
– jest to sformułowana na początku lat
siedemdziesiątych przez Jamesa E. Lovelocka teoria głosząca, że ziemskie
warunki klimatyczne oraz skład atmosfery i litosfery są stabilizowane i
modelowane dzięki działaniu organizmów żywych w sposób najbardziej
sprzyjający istnieniu życia. Biosfera, atmosfera, oceany i gleby tworzą jeden żywy organizm,
nazwany przez niego Gają. Gai jest systemem utrzymującym klimat w
homeostazie. Samoregulacja klimatu i skład chemiczny środowiska są
emergentnymi cechami Gai, która ewoluuje poprzez długie okresy
homeostazy przedzielone nagłymi zmianami zarówno w świecie organizmów
żywych, jak i w środowisku. Również naturalna selekcja organizmów
stanowi element ewolucji Gai. W skrajnym sformułowaniu hipotezy Gai
wytworzenie istoty rozumnej na drodze ewolucji również było jedną z prób
stabilizacji warunków życia na Ziemi. Jedynie w ten sposób może się ono
obronić przed zagrażającymi mu katastrofami kosmicznymi. Tak skrajnie sformułowana hipoteza Gai nadaje biosferze Ziemi wymiar
metafizyczny, staje się ona samoistnym bytem zdolnym do celowego
działania. Bardziej umiarkowane (oryginalne) sformułowania podkreślają
jedynie decydujący wpływ organizmów żywych na środowisko naturalne,
pierwotnie (w prekambrze) przekształcający je tak, by było najbardziej
sprzyjające istnieniu życia, później wpływ ten miałby stabilizować
warunki klimatyczne na podobnym poziomie, pomimo znacznych zmian w
strumieniu energii słonecznej docierającej do Ziemi. Sterującą rolę
odgrywa produkcja i pochłanianie gazów (m.in. gazów cieplarnianych),
głównie przez fitoplankton, mające cechy ujemnego sprzężeniu zwrotnego w
układzie środowisko – organizmy żywe. Hipoteza Gai jest ceniona za holistyczne ujęcie problemów Ziemi. W
swej nazwie hipoteza nawiązuje do greckiej bogini Matki-Ziemi: Gai.